Onweer

Dan is het zo'n dag
Dat je naar de lucht kijkt
En spontaan Moeder Natuur
Volmondig 'Gezondheid' wenst

Vergankelijkheid

Warme briesjes
Grossieren in de kraakheldere
Lucht tezamen met toortsen van Helios
Trachten ze ons uit

#16

Ondertussen was de moeder van Lena, de immer in rok geklede, christelijke werknemer van de Hema, nog altijd haar dochter kwijt. Maar wat haar nog meer stoorde, was dat de man met de behaarde benen, die haar eerst vanaf een prullenbak op een Martin Luther King-achtige wijze had toegesproken en toen in gestrekte draf in de Flauwe Patsersbocht was verdwenen, nog altijd zijn rookworst niet afgehaald had. Ze had de worst nu al ruim vier uur in bewaring en dat Lex de worst nooit meer op zou halen, was nog niet één keer in haar opgekomen. Ze wist niet meer wat ze moest doen en had al meerdere keren tot god gebeden met de vraag wat te doen. In al haar christelijke goedheid en op aandringen van de heer bleef ze de worst dus in de magnetron opwarmen, telkens weer.

<#15                                                                                                                                  ># 17

Pick - up

Verscholen in het duister
Gecamoufleerd door zanderige korrels
Aanschouwde hij het tafereel
- Als zijnde achtergelaten -
Toeschouwer op de eerste rang

Hij was verdreven uit het middelpunt
Niet meer aangekeken of gemist
Gewoon vergeten
In de tijd of ingehaald
Door nieuwe vernuften

Getrouwd met een bouwvakker

Nou Dolf

De volgende keer

Als je gaat koken

Doe maar geen mortel

In de groentemix

Verdwaald in de Nacht

Laatst vond ik mijzelf zwervend door de stille nacht

Onderaan je raam heb ik toen urenlang gewacht

Ik wilde weer eens weten, hoe je praat en hoe je lacht

Gefluisterd heb ik toen, gesmeekt heb ik toen zacht

Eetstoornis

Dames
en
heren
aanwezigen

Ieder Huis een Dansfeest

Pak mijn hand

En laat de muziek ons leiden

Van venster naar venster

Van haard naar heimelijk gelach

De zandloper

De tijd tikt en luttele seconden
Ebben weg met het goudgele
Zand, ontglipt aan vingers,

Apeldoorn radioactief?!

Problemen voor de Zon (Digitaal Stifgedicht)

do 09 jun 2011, 15:40

Zonnestorm leidt niet tot schade op aarde

BERLIJN -  De grote eruptie van waterstof en helium die zich dinsdag voordeed op de zon, heeft op aarde geen gevolgen gehad. Gevreesd werd dat de zogeheten zonnestorm satellieten plat zou leggen en het luchtverkeer zou storen. „Er zal niets meer gebeuren, de storm is voorbij”, aldus een woordvoerder van het Duitse Max Planck Instituut voor onderzoek naar de zon donderdag.

De uitbarsting op de zon was volgens de onderzoekers zeer spectaculair. De deeltjes die door de explosie vrijkwamen, zijn echter niet recht op de aarde afgekomen waardoor er geen problemen ontstonden. Problemen met telefoonnetwerken en gps-systemen bleven uit. Vliegverkeer vloog uit voorzorg niet te ver naar het noorden om storingen te voorkomen.

(naar: de Telegraaf)

Zwakte

Ergens op een zwarte rots

Staat een burcht van wit graniet

Stralend van de rijkdom trots

Verhuld in zorgen niet:

#15

Jan Hagel kroop als een goed getrainde soldaat over de ietwat bevuilde vloer. Hij deed zijn uiterste best om zijn robuuste lichaam te camoufleren. Dat leek hem overigens perfect te lukken. Vanachter de bankstellen probeerde hij zich zigzaggend een weg te banen richting zijn beoogde doel. Toen de trein weer in gang was gezet, sprintte hij zo snel mogelijk naar een achtergelaten pakje sap. Daar zat hij veilig. Een goedgebouwde bunker zou hem uit het zicht houden van Lena. Vanuit deze uiterst comfortabele positie wierp hij een snelle blik richting Lex. Hij knipoogde. Dat zat dus wel goed. Uit zijn achterzak haalde hij snel zijn binoculair tevoorschijn. Toen hij echter zijn ogen de kost wilde geven, hoorde hij achter zich een oorverdovend gedonder. Hij keek achterom en zag een lawine van nog niet nader te verifiëren objecten op zich af komen.

<#14                                                                            #16>

#14

De vrouw liet zich uitgebreid zakken op de stoel voor de ogen van Lex en Jan Hagel. Even was Lena niet te zien. Even belemmerde haar opponent in alles het zicht van Lex. Lang duurde het echter niet. De trein begon welnu in vaart te minderen: het voertuig naderde haar eerste station sinds het vertrek. De vrouw stond wederom op, nu mompelend. Lex meende op te maken dat het iets was als ‘maar ik zat pas net’ en ‘waarom zeiden ze dat niet een paar minuten geleden…’. Voor een moment was een hoopvolle glunder te bemerken in de compositie van zijn blik. De vrouw zou uitstappen en hij zou Lena wederom in volle glorie kunnen zien. De trein kwam tot een halt, blies uitgeput een grauwe stoomwolk uit. Een horde aan mensen stapte uit, maar merkwaardig genoeg werd het aantal niet wederom aangevuld. De coupé was nu halfleeg en Lex besloot om Jan Hagel tot verkenner aan te wijzen. Na een korte, geïmproviseerde en bovenal gefluisterde ceremoniespeech schoof hij Jan Hagel over de grond, richting Lena. Op onderzoek uit.

< # 13                                                                               > # 15

Nyx

Gedrapeerd in het Duister

Door vol maanlicht gedragen

Daalt ze neder op aarde

Vallende ster

Vervlogen gedachtes
Staan ver van hier te
Schijnen in ’t helder blauw
Ontsteken hun lichtjes

De laatste roker

De laatste roker blaast
het laatste rookgordijn
waarachter de wantrouwers

Ongemakkelijk gesprek

Linda: hallo Freek.
Freek: hallo? Met wie spreek ik?
Linda: met Linda.
Freek: Linda? Welke Linda?

#13

Net toen Lex plaats wilde nemen tegenover Lena, liep de forsgebouwde vrouw van zo-even alweer richting haar plaats. Of nou ja, lopen? Het was eerder waggelen, ongecontroleerd en hevig zwenkend waggelen. Lex propte het laatste stukje van zijn laatste boterham in zijn mond en wendde zich tot Jan Hagel. ‘Moet je kijken Jan, wat een moddervet wijf.’ Jan Hagel sloeg zijn handen voor zijn ogen. ‘Vies hè? Die bestaat voor zeker tachtig procent uit vet,’ deed Lex een weinig onderbouwde, maar verontrustend nauwkeurige schatting. ‘Ze stoot tassen om, loopt mensen over de tenen en loert door haar in het vet weggezonken oogjes naar haar achtergelaten zakje paprikachips. Er zijn dingen waar ik een slow motion van wil, maar hiervan niet Jan, hiervan niet.’

<#12                                                                               # 14>

Hautain

Als je naast
Je schoen gaat lopen
En ze zelfs later