Gedrapeerd in het Duister
Door vol maanlicht gedragen
Daalt ze neder op aarde
Verhult in serene angstDe kus van de Nacht
Doet d’oude Chronos vertragen
En wat de dag ook vergaarde
De stilte duurt het langst
De moeder van de Dood
Heeft Mens en God doen zwijgen
En Hypnos werkt door met ontzag
De vrouwe in ‘t Zwart
Zal eeuwig streng dreigen
Tijdens de uren tussen schemer en dag
Prachtig Kristian!!! Je dicht je door de hele Griekse mythologie... en nu gedichten over de kinderen van Nyx? Momus, Apate, Nemesis...? Ben benieuwd waar dit einigt.
BeantwoordenVerwijderenIk laat er een aantal over voor mijn mededichters ;)
BeantwoordenVerwijderen