#15

Jan Hagel kroop als een goed getrainde soldaat over de ietwat bevuilde vloer. Hij deed zijn uiterste best om zijn robuuste lichaam te camoufleren. Dat leek hem overigens perfect te lukken. Vanachter de bankstellen probeerde hij zich zigzaggend een weg te banen richting zijn beoogde doel. Toen de trein weer in gang was gezet, sprintte hij zo snel mogelijk naar een achtergelaten pakje sap. Daar zat hij veilig. Een goedgebouwde bunker zou hem uit het zicht houden van Lena. Vanuit deze uiterst comfortabele positie wierp hij een snelle blik richting Lex. Hij knipoogde. Dat zat dus wel goed. Uit zijn achterzak haalde hij snel zijn binoculair tevoorschijn. Toen hij echter zijn ogen de kost wilde geven, hoorde hij achter zich een oorverdovend gedonder. Hij keek achterom en zag een lawine van nog niet nader te verifiëren objecten op zich af komen.

<#14                                                                            #16>