#5

Groot was op dat moment het contrast tussen haar en Lex. Zij had gezwegen, hij had gepraat, geschreeuwd. Zij bleef staan, overdenkend welk een opmerkelijk schouwspel er zich voor de ogen van het winkelende publiek had afgespeeld. Hij was afgedropen, met de staart tussen de behaarde benen. Zij wist dat niets van wat haar ten laste werd gelegd de waarheid was, hem was de objectieve waarheid vreemd. Kortom, zij was een doodgewoon mens, hij een liegend, arm wezen dat meer weg had van een rat, een rat in de krochten van de samenleving. De kosmische taalastronaut was in de verte verdwenen, en in alle rust, maar enigszins gedesoriënteerd, kon zij verder met dag. Tijd om door te gaan, maar waar was haar dochter? Waar?!

<#4                                                                      #6>