#6

Lena had zich, terwijl haar moeder maar wat liep te ijlen, al snel uit de voeten gemaakt. Het zal haar immers toch niet weer gebeuren de trein naar Zürich mis te lopen, dacht ze. Ze probeerde dan ook stevig door te stappen, maar de hoge hakken op het met kasseien belegde trottoir belemmerden haar fanatisme. Als ik nou eens dat olifantenpaadje nam bij bakker George om vervolgens de Korte Stationsallee te kruisen, ben ik ruim op tijd, dacht ze zo. Intussen had Lex haar al een tijdje zitten bestuderen vanaf het bankje in de flauwe Patsersbocht. Hij zat daar al een poos en was inmiddels toegekomen aan zijn laatste boterham. Terwijl hij deze ontdeed van het plastic, zette hij de achtervolging in.

<#5                                                               #7>