bloesem kabbelt vredig door
je golvende haren
een frisse oceaan van
schoonheid te ontwaren
nog met het blinde oog
mijn vingers laat ik
door je lokken varen
een intens rood waar
ik eeuwig naar kan staren
en de zon straalt hoog
een ondeugende ochtendbries
verlicht ons van het gras
de wind doet ons vergeten
wat Toekomst is en Vroeger was
omgeven door het groen
liggen we, zweven we
in genoegens onbekend
en terwijl we pas net wennen
aan dit heilige moment
vraag ik om een eindeloos seizoen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten