Slapende stad

In het holst van de nacht
Vliegt de uil zijn ronde
Torent hoog uit boven het stadsplafond
Als een machtig heerser
Overziet hij het theater

Een schel fluitsignaal
Doet zijn oren spitsen
Langzaam wint het gevaarte snelheid
Steeds sneller en sneller
Tot alleen de lichtbundels
Zich nog laten markeren in diepe avond

Het perron is verlaten
Een gepasseerd station blijft achter
Overgeleverd aan de nachtelijke uren
Van serene rust
En recuperatie van dagelijkse sleur

Enkel een verloren kat
Paraderend in het licht
Van het dansende olielampje
Doet het stationsplein
De nachtelijke dood ontlopen
Het duister wordt lichtjes ontwaakt
Een vleugje leven
In een gitzwarte omlijsting

Plots een luid geschal
Daar in de verte
Dronken lieden
Verstoren  de compositie kortstondig
Maar ook hun stemverheffingen
Sterven langzaam weg in de nacht

De metropool is verzonken
In een diepe slaap
Niet van zijn stuk te brengen
Door kleine haperingen
In het alombekende ritme
-De stad is slapende-

En de uil heeft geportretteerd
Wat men zelden ziet:

De nacht ingekaderd
In een geschreven schilderij