Lex dartelde op enkele meters van Lena ook de wagon in en probeerde zich zo onopvallend mogelijk te gedragen. Langzaam schuifelde hij zich voort in het luxueuze gemeubileerde treinstel dat zo te zien vol zat met Japanners. De modieuze dochter van Thea (die inmiddels aan het bier zat met een stel Slowaken , zo had ze ge-sms’t) had zich intussen al gezet bij een drietal spleetogen. Dat was ook het teken voor de taalastronaut om te schuilen. Plots schoot hij in de kleine schacht tussen de bankstellen en maakte zich zo klein mogelijk. Dat had hij nog nooit gedaan, zwartreizen. Vol spanning zocht hij contact met de verbaasde Aziaten om hun mond te verzegelen bij een eventuele kaartjescontrole. Maar of ze zijn kosmische woordenvloed begrepen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten