Maar het vermoeden van Lex was onjuist. De conducteur bleek Japans te spreken, en hij reageerde met grote ontzetting op hetgeen de Japanner zojuist gezegd had: “どと考える人は,”sprak hij, zijn wenkbrauwen trillend van onbegrip. Het werd Lex – die, hoewel een taalastronaut, onbekend was met oriëntale talen en culturen – langzaamaan duidelijk: de conducteur griste een Ikea-tas van onder de stoelen vandaan, en er kwamen twee baby’s tevoorschijn. Een geweldige ophef ontstond er vervolgens in de coupé. Illegale handel, kon dat zomaar?! Lex keek toe, met Jan Hagel in de hand. Mannen in uniform werden erbij gehaald en woorden werden, met de conducteur als tussenpersoon, gewisseld. Na enkele minuten verdween het gezelschap. Lex nam aan dat hij veilig was. Verraad hing niet in de lucht. Vanachter de stoelen liet hij zijn oog rusten op Lena, die net aan de telefoon was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten