Feniks

Plots ontwaakt een grote vlam

Uit de grond zo vruchtbaar

Thans verrijst een vuurvogel

Uit het niets zo vlug, daar

Een majestueus inferno siert

De ruimte, inspirerend

Warmte verwuivend onder de vleugels

De koude lucht verterend

Een gloed van kracht en passie

Verspreidt zich met de wind

Het illustere gevederte

Dat het leven weer bemint

Vertelt mij zingend, in majeur

Het verleden is niet meer

Kijk vooruit met beide ogen

Er is nooit een laatste keer

Om je fantasie te doen ontbranden

Een droom zelfs na te bouwen

Hele dagen te creëren

Zonder de vorige te berouwen

Nu spoedt ze alweer haastig weg

Naar de horizon gericht

Het mystieke wezen heeft eens te meer

Mijn geest verhelderd, ja verlicht