Zittend in het gras
Luierend in de zon
Met een halfje Bacardi in zijn glas
Niet wetend dat de dag vanavond pas begon
De dag was loom
Uren kropen voorbij
Terwijl hij zat te ijlen in zijn droom
Over zijn liefde van dichtbij
Niemand was als haar
Ze deed zijn aderen kloppen
Zoals ze liep over 't trottoir
In korte minirokken
Haar perfecte getinte benen
En lang haar o zo bruin
Volmaakt van top tot tenen
Met een bloemenkrans rondom haar kruin
Langzaam sprong hij op
En volgde haar gedwee
Als een kip zonder kop
Zo naar richting zee
Bij de kust verminderde ze vaart
En ging zitten op het strand
Hij wachtte tot zijn kop was bedaard
Plofte bij haar in het zand
En toen de zon ter aarde ging
Weerkaatste het water haar laatste gloed
Voelde hij plots een tinteling
Wanneer haar hand de zijne ontmoet
Hij draaide zijn hoofd
En keek diep in haar donkerbruine ogen
Ze was zoals zijn droom had beloofd
Geen woord daarvan gelogen
Kijkend naar de ondergaande zon
Bleven ze zitten in het warme zand
Niet meer wetend hoe de dag ooit begon
Hoe ze hier zijn aanbeland
Haar lippen kwamen nader
En kusten teder de zijnen
't hart van beiden overspoeld door liefde
Een moment dat nooit meer zal verdwijnen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten