De troubadour

Gezeteld in de zon
Op een Frans terras
Drinken wij zonder pardon
Een bierètje zonder glas

De zon was oppermachtig
Straalde met al zijn moed
Zijn aanblik was zo prachtig
Blauw lucht met een serene zonnegloed

Maar tijdens ons geloer
Onstond rumour op het plein
Stond op eens een troubadour
Zo ter hoogte van de fontein

Nou vertelde een Franceus
Ons over zijn talent
Zijn gezang soms curieus
Maar het totaal was ongekent

Toen hij begon te spelen
Op zijn tokkelinstrument
Moesten wij onze aandacht verdelen
Zo maakte hij ons attent

Zijn zwierige zwaaien
Met zijn melodieuze muziek
Liet onze dag verfraaien
Verleidde ons door zijn techniek

Voerde ons mee
Dwars door het Franse land
Van bergen richting zee
Van kilte naar het strand

Hij bracht ons langs de Seine
Wandelend langs de rivier
Het verhaal van de verliefde Madelène
Op zoek naar wat vertier

Of Matthieu, schilder in de stad van de liefde
Maakte de Arc de Triomphe of la tour Eiffel
Schetste wat hij gebliefte
En deed dat zonder enige twijfel

Maar ook de paus bezong hij met volle gloren
Gezeteld in het karakteristieke Avignon
Die ook wel een biertje kon bekoren
Fietste hij lazerus van daar naar Cavaillon

Geobsedeerd door zijn muziek
Had de avond zijn intrede gedaan
Maar genietend van de tragiek
Was dit zonder op te merken voorbijgegaan

Toen zijn slotakkoord had geklonken
Werden wij wakker uit een droom
Ons drankje niet eens opgedronken
Verlieten wij loom
Het toneel van de troubadour
Terecht jubelend over zijn bravoure