Waar ze woont

Ze woont in een hoog flatgebouw
midden in de stad

zonlicht tuimelt 's morgens naar binnen

bij de raampjes

's avonds weer naar buiten

Ze gaat naar buiten
als het licht naar binnen komt
en andersom
omgekeerd evenredig
met het licht

Ik weet waar ze woont:

in het flatgebouw
het grote

hoge

betonnen

flatgebouw

midden in de stad

daar woont ze

Met haar lach

wandelt ze de flat in
het is donker buiten

maar haar lach verlicht

het hele flatgebouw

zie ik

Ze ziet me
alweer

ziet ze me

ze ziet me altijd

soms zien we elkaar zelfs

precies tegelijk

Ik volg haar
het flatgebouw in
de stalen trappen op
het doffe geluid weerkaatst

ontelbare keren

tegen muren deuren

en ramen

Laatste restjes van haar
verdwijnen steeds
net om de hoek

een gouden lok

een lichte hiel

haar geur

Sneller

steeds sneller

verdwijnt zij op een volgende

trap en het metaal gromt

mij toe

dat ik sneller moet

dat ik rennen moet

Ik ren

ik val en sta op

ik ren

ik hijg

ik zie

stalen treden

overal

ik ruik

haar en niemand anders

ik weet

dat ik nooit meer zo dichtbij kom als

nu

Stilte

mijn hand om het koude staal

van mijn overwinnaar

mijn ongeslagen vijand

mijn ene voet een trede hoger

dan de andere

mijn volle gewicht

aan het flatgebouw

midden in de stad

Zij?

Verdwenen

uit het zicht

op de zoveelste verdieping

van het flatgebouw

waar geen eind aan komt

waarin ik geen kans maak

waarin ik doorgaans

de aftocht blaas

Buiten is het licht

ze is nergens te zien

gelukkig

weet ik waar ze woont