De aarde gaf
Haar vruchten af
Verstopt
En verborgen
Diep beneden
In moeder Aarde
Opgeborgen door de zijnen
Gemarkeerd in gedachten
Maar niet visueel
Spichtig kijkend om zich heen
Op zijn hoede voor vijandelijkheid
Snelt hij zich
Galant en sierlijk
Over de toppen
Van het woud
Zijn bruine huid camoufleert
Zijn ranke gestalte
Tegen de herfstkleuren
Van de bomen
Op zijn weg naar beneden
Daar aangekomen
Volgt hij instinctief
Zijn reukorganen
Naar het voedsel
Bedekt met bladeren
En sneeuw
Zo steelt hij zijn voorraad
Met liefde en bedachtzaamheid
Bewaard
Door de warme mantel
Van moeder Aarde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten