Ongemakkelijk gesprek

Linda: hallo Freek.
Freek: hallo? Met wie spreek ik?
Linda: met Linda.
Freek: Linda? Welke Linda?

Linda: je ex-vrouw.

Freek: oh, die ja.
Linda: ik dacht, ik bel je even. Zomaar. Om te vragen hoe het met je is.
Freek: (zuchtend) ja alles gaat zijn gangetje.
Linda: nou, nou, Freek, dat mag wel wat minder onverschillig hoor!
Freek: nou ja, ik word ook niet elke dag door mijn ex gebeld. Ik weet ook niet wat ik moet zeggen.
Linda: nee, dat is waar.

(stilte)

Linda: wat doe jij nu zoal dan? Werk je nog steeds bij knakworstenfabriek?
Freek: nee. Nou ja, half dan. Ik weet het niet. Soms wel, dan weer niet. Ditjes en datjes. Je kent het wel.
Freek: en veel schilderen. Boven op de zolder. Heb ik een klein ateliertje gebouwd. Helemaal in Franse stijl. Met baguettes en Parijse koffiekoekjes. En natuurlijk Philip Freriks. Met een baret op zijn hoofd. Werkelijk magnifiek.
Linda: jij schilderen? Dat had ik nou niet verwacht. In bed kon je ook al nooit met kwasten overweg.
Freek: heb ik geschilderd in bed? Dat kan ik me niet herinneren hoor. Ik drink ook veel, daar kan het ook aan liggen. Sinds die scheiding, weet je. Veel dagen moeilijk kaal hoor.
Linda: ach laat maar. Ik ben blij dat je weer wat hebt gevonden om je in uit te leven. Dat miste ik wel zeg, die Freek van de eerdere jaren. Zo lekker spontaan en actief.
Freek: ja dat zal wel wezen. Ik voelde me daar niet prettig bij, weet je? Dat hardlopen in zo’n fluoriserende condoom van een renpak, dat was niet mijn ding.

Freek: maar goed, hoe gaat het met die zoon van je, die van je nieuwe partner? Joey toch? Met zo’n blonde bloempot.
Linda: (zuchtend) nee Freek, het is Benno. Zijn naam is Benno!
Freek: dat was het ja! Hilarisch! Echt een hondennaam zeg. Zo van:  ‘Benno, kom eens bij je baasje’. Doe je dat wel eens? Wat een grap zeg. Werkelijk magnifiek.
Linda: Freek, gedraag je verdomme eens een seconde normaal! Ik spreek toch ook niet zo minachtend over je vriendin die elke dag haar lichaam binnenstebuiten keert om slanken te blijven? Daar kan ik ook wel een betoog over ophangen hoor. Maar dat doe ik niet. Dat ben je niet waard Freek.

(stilte)

Freek: ja sorry, het spijt me, ik moet niet zomaar alles naar buiten gooien wat in me opkomt. Komt ook door die drank, weet je. Maar dat mag ik niet steeds als excuus gebruiken.
Linda: het is al goed. Ik ben wel wat gewend. Die man van Floor, Harry, zit ook dagelijks aan de fles. De meest vreselijke verhalen hoor ik van haar. Niet prettig hoor.
Freek: Harry? Wacht even hoor. Was dit die homo die elke zondag zijn was zat te strijken op de oprit met Rick Astley op de achtergrond? Is dat hem?
Linda: er valt met jou echt geen normaal gespreek te voeren. Laat maar zitten.
Freek: o nee, dom van me. Harry, natuurlijk weet ik wie dat is. Die is toch toen met ons mee geweest. Naar Göteborg. Toen het zo verdomd koud was, weet je nog? Die klojo met die knalpaarse muts een skibril. Werkelijk magnifiek.
Linda: het is mijn zwager, Freek. Verdomme!
Freek: verdomd ja. Klopt als een bus. Geen speld tussen te krijgen. Sorry hoor! Maar luister eens even. Ik moet hangen. Mijn gegratineerde aardappelen meuren een uur in de wind. Zullen wel klaar zijn, denk ik zo. Potjandorie! Waarom moest je ook zo nodig vandaag bellen?

(stilte)

Freek: ah, nee he! Gaan ook mijn knoflookgarnalen in vlammen op.
Freek: sodeju.
Freek: merde