Geen gegrol meer voor mij
Zei het museumwachtertje blij
Want met al die dure doeken
Een snorretje rondom de mond
Of een tarrel bij de kont
Hij ergerde zich rot
Aan dat banale genot
En hij wilde koste wat kost verkomen
Dat zijn museum eveneens werd genomen
Dus vroeg in de ochtend stond hij op
Met een gemene glimlach op zijn kop
Hij zou beschermen met hart en ziel
En genadeloos optreden tegen hetgeen
Hem niet beviel
De gehele dag liep perfect
Maar aan het end werd hij toch genekt
Toen hij uit wilde checken
Om de portemonnee te kunnen spekken
Hij liep langs het kantoor om te kijken
Bij wie hij zijn loon op kon strijken
Maar hij zag geen collega in het pand
Er hing enkel een briefje aan de wand
En toen hij het briefje las
Begon hij te beseffen pas
Dat wie vandaag ging werken
Daar in zijn portefeuille niks van zou merken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten