Gegokt en verloren

Eenzaam en verlaten
In een halfverlichte steeg
Stond ze maar wat na te praten
Tot uiteindelijk ook haar eigen echo zweeg

Ze was niet meer haarzelf
Had al haar kracht verloren
Toen hij in dat idyllische café
Haar liefkozingen niet kon bekoren


Bij het zien van zijn gestalte
Was ze totaal verkocht
Als liefde op het eerste gezicht
Inmens aan hem verknocht


Ze was niet meer te stoppen
Haar hart sloeg steeds op hol
Ze voelde de slagen kloppen
Hormonen maakten haar horendol


En toen ze probeerde
Zijn hart voor haar te winnen
Was haar poging gedoemd te misukken:
Hij zou haar nooit beminnen


En toen ze had beseft
Dat ze hem nooit zou krijgen
Snelde ze het wenend het cafeetje uit
Om over de gêne maar te zwijgen

Tranen vloeide rijkelijk
Ze wilde even niemand horen
Hetgeen dat was begrijpelijk
Ze had gegokt en verloren