Kleurrijke walmen
Zet zijn stempel op de stad
Zijn blijk van existentie
Te midden van concurrentie
Moordend, in zijn habitat
Alle voorgaanden gesmoord, verwijderd
Als bladeren uit een boek
Het is het verhaal van de huidige spreker
Dat prijkt op het kalkstenen doek
De kreten van de nacht
Verstikken zo elkaar
Een grimmig doch werkelijk gebaar
Als toonbeeld van de onmacht
Zo overschildert zich steeds het heden.
BeantwoordenVerwijderenNiet wetend dat al ’t gesmoorde daar onder
-de gedempte beelden van gedeeld verleden-
het heden tot in ‘t diepste kleurt, het kan niet zonder
(mag toch wel, hoop ik, zo'n coupletje? als meebewogen reactie bij jouw prachtige gedicht
Leuk om op deze manier een reactie te krijgen! Ik zou het haast toe moeten voegen aan het gedicht.
BeantwoordenVerwijderenWat een inspiratie na een college psychologie! ;)
BeantwoordenVerwijderen