Schemer

Glinsterende druppels rood

Vallen traag over de treden

Van marmer beigewit komt dood

Geslopen naar de hal beneden

‘t Weerklinken van macaber sap

Dreigt schrijnend door sigarenrook

Een vrouw zet thans haar eerste stap:

De sluier van ’t jonge spook

Terwijl de balzaal wordt verroerd

Door feestgeruis en jazzmuziek

Wordt de dame hoog gevoerd

Vreemd bezeten door paniek

Ze opent een deur, doch aarzelt even

Stapt binnen, ziet het vliedend rood

Met één been staat ze in het leven

Het ander bij de koele dood

Beneden hoort ze dronken monden

Vlamt het haardvuur zorgeloos

Beneden zijn de zeven zonden

Hier is ’t lichaam zwijgend broos

Ze treedt naar hem toe, doch aarzelt even

Luistert aan zijn borst bloedrood

Met één oor hoort ze ’t vaste leven

Het ander ligt aan ‘t vliedend’ dood

En waar geen ritmischer geluid

Ontstijgt vanuit zijn lijf ontbloot

Klinkt diep onhoorbaar in zijn huid
Nog jammerend een dolkenstoot